Było to tak (cytuję za portalami niezalezna.pl i wPolityce.pl, a te za PAP):

 

Prawdopodobnie wilk zaatakował we wtorek wieczorem dwoje dzieci ...

Zwierzę zostało zastrzelone przez myśliwego …

Zastrzelone zwierzę przekazano do …

Wykluczono wściekliznę u zwierzęcia, które pogryzło dzieci …

… badania próbek pobranych ze zwierzęcia wykluczyły wściekliznę.

Według świadków zdarzenia i lekarzy weterynarii, którzy go oglądali, osobnik „zewnętrznie wygląda na wilka" i „ma jego cechy budowy ciała"…

… rzecznik Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska Łukasz Lis zaznaczył, że należy poczekać na wyniki analizy DNA, które potwierdzą gatunek zwierzęcia oraz określą jego pochodzenie.

 

Dlaczego zewnętrzny wygląd na wilka i cechy budowy ciała wilka nie są dość przekonujące by bez badania DNA uznano, że jest to wilk? Rzecz nie w tym czy to pies podobny do wilka czy mieszaniec psa i wilka. Gdyby coś takiego pogryzło dzieci i dorosłych nie byłoby ideologicznego problemu, tylko zdrowotny, a pies z kulawą nogą nie szczeknąłby nad nim. Wilk to jednak sprawa poważna, bo to święte i symboliczne zwierzę ekologizmu. Nieopatrzne nazwanie wilkiem (a wiedzą o tym ostrożni  urzędnicy od weterynarza po rzecznika) może wywołać falę wścieklizny, oczywiście nie u tych którzy zostali pogryzieni i cierpią, ale u tych którzy od lat fałszują obraz przyrody, jej praw i stanu.

Największa w Polsce afera medialna z udziałem wilka miała miejsce w roku 2014 i dotyczyła … IKEA. Międzynarodowe przedsiębiorstwo założone i kojarzone ze Szwecją, ale należące do koncernu holenderskiego, wprowadziło do sprzedaży pluszowego wilka – baśniowego bohatera ludowej opowieści Czerwony Kapturek. Na pewno nie będzie zaskoczeniem jeśli powiem, że wielu miłośników wilka uważa, że cwany Charles Perrault, który spisał bajkę w końcu XVII w., wydał ją po to by zaszkodzić temu drapieżnikowi. To jeden z wielu codziennych demonów ekologizmu, z którym niestrudzenie walczą, lecz nie pora o tym.

Pluszak, we flanelowej koszuli w biało-czerwoną kratkę i w zielonych lub niebieskich szortach, zmobilizował kilka pozarządowych, tubylczych organizacji ekologicznych do poważnego protestu. Nie chodziło o to, że zabawka jest zrobiona z nieekologicznego tworzywa. O nie, IKEA wręcz promuje swój prośrodowiskowy wizerunek i na taką gafę nie pozwoliłaby sobie. Co więcej, naszych zielonych rzadko takie tematy angażują. Otóż bawiące się maskotką dziecko mogło mu wepchnąć do uzębionej paszczy babcię z watoliny, a następnie, rozpinając kraciastą koszulę wilka, uwolnić uśmiechniętą staruszkę z jego grubego brzucha.

Podobno ta pluszowa bestia i barbarzyńska zabawa przeraziły wrażliwych rodziców, którzy zaniepokojeni zwrócili się do czujnych i równie, jeśli nie bardziej, wrażliwych obrońców przyrody. Ci, publicznie wyrazili swe oburzenie oraz wsparli się niepochlebnymi, zabawce i koncernowi, opiniami edukatorów ekologicznych oraz psychologów. Problem nie leżał w babci, która w zabawie stawała się chwilową treścią żołądka maskotki, ale w wilku właśnie. Oto okazało się bowiem, że projektant IKEA, no i cały koncern, tak jak bajkopisarz sprzed trzech wieków, przyprawiają wilkowi fałszywą gębę, do której pakuje mu się miękką staruszkę. Młode Homo sapiens miały, przez te zabawkę, znienawidzić wilka, zgodnie z opiniami ekspertów, na całe swoje życie, osobnicze i społeczne.       

Mimo próby  zastraszania, przedsiębiorstwa i rodziców, IKEA sprzedaży nie wstrzymała, a popyt na zabawkę, dzięki akcji, podobno wzrósł. Nie należy się bowiem spodziewać by wnuczęta, opętane zabawką, zaczęły, jako osobniki dorosłe, karmić wilki babciami. Tym bardziej, że w świecie, który wrażliwi zieloni już zbudowali, o wiele łatwiejsza i „humanitarana” jest legalna, medyczna eutanazja starców. Milusińscy nie są też tak tępi, by bawiąc się, trwale zapamiętali, że wilki żywią się babciami lub, że wilki są złe i dlatego trzeba je rozpruwać – tak jak to sugerowała poważana pani naukowiec, najważniejszy znawca wilków, „w tym kraju, ale w tamtej opcji”, dr Sabina Pierużek-Nowak.

Swoją drogą od osoby zajmującej się profesjonalnie ssakami można chyba wymagać większej znajomości „szczeniąt” Homo sapiens, a przynajmniej powagi wypowiedzi godnej członka Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Gdyby taka inżynieria społeczna była możliwa łatwoby można zrekonstruować czym w dzieciństwie bawili się eksperci, tacy jak pani doktor, badający wilcze odchody.

Ta dygresja o pluszowej aferze nie byłaby warta uwagi gdyby nie obrazowała histerii jaka towarzyszy wilkowi w Polsce, a przez którą zewnętrzny wygląd na wilka i cechy budowy ciała wilka nie usposabiają do określenia gatunku, gdy w tle mamy potwierdzony atak na człowieka. Oto inny przykład. Gdy kilka lat temu Niemcy wpisali swoje kilka wilków na listę gatunków, do których można strzelać, w wyjątkowych i szczególnie niebezpiecznych dla życia ludzkiego okolicznościach, największą awanturę w Niemczech robiły organizacje ekologiczne z Polski, podczas gdy ich rodzime milczały.

Wilk jest u nas najbardziej usakralizowanym gatunkiem, a „zzieleniała i zazieleniona” część społeczeństwa zachowuje się tak, jakby karmiła w dzieciństwie maskotkę drapieżnika natką marchewki – parafrazując myśl ekologistki. Dobrze, że niedźwiedź, o wiele bardziej groźny niż wilk, nie ma czegoś mu pobliskiego w naszej przyrodzie, co miałoby zewnętrzny wygląd na niedźwiedzia i cechy budowy ciała niedźwiedzia. Obym się mylił, ale okaże się, w najgorszym wypadku – czyli wilk, że była to wina dzieci, no i tej turystki.  

 

 

---

tagi: ekologizm  wilk 

	Greenwatcher
	29 czerwca 2018 13:34

9     1975    6 zaloguj sie by polubić