Spieszę się z tym newsem, by zachęcić Nawigatorów do wzięcia udziału w aukcji, w której można zostać rodzicem chrzestnym rezerwatu przyrody im. „Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy”.

https://allegro.pl/oferta/zostan-rodzicem-chrzestnym-rezerwatu-przyrody-im-wosp-17147998436

Czy w okresie obecnej, większościowej koalicji i jej rządu jest jakaś bardziej upodlona i upadła grupa zawodowa niż leśnicy? Chyba nie ma. Jak taka silna instytucja, z tradycją i historią, bazą akademicką i badawczą, dała się sponiewierać? Widać, nie była tak mocna jak się wydawało. No, dobra - ktoś powie - a spójrz cwaniaczku wokół siebie, czego jeszcze nie zniszczono, a co reprezentowało jakąś wartość?

Mam wiele dobrych wspomnień ze współpracy z leśnikami, ale pamiętam dobrze takie wydarzenia, które sygnalizowały rzeczy niepokojące. O niektórych pisaliśmy już w Szkole Nawigatorów, ale do przykładu i do rzeczy.   

Jedna z pierwszych zawodowych przygód z leśnikami tkwi mi w pamięci, jak żeliwna, niedopasowana pokrywa w szambie – nie sposób jej wyjąć bez ufajdania. Było to na jakimś spotkaniu w nadleśnictwie, w którym właśnie opracowywano program ochrony przyrody czy coś takiego. Dokument przygotowywał czynnik społeczny, to jest pozarządowa organizacja, bo sami leśnicy nie mogli tego zrobić. Już w tym wypadku należało podnieść odwróconą flagę Lasów Państwowych, ale nikt tego nie zrobił.  

Wkład pracy tej organizacji w to opracowanie był taki, że oto jej członkowie, konkretnie ci z okolic szczytu piramidy troficznej, odwiedzali kolejne leśnictwa. Leśniczy obwoził ich własnym samochodem i opowiadał o tym, co w przyrodzie piszczy. Do tego, entuzjaści ochrony przyrody dorzucili parę odgrzewanych pulpetów ze starszych opracowań lub pokrewnych tematowi, no i własną oryginalną myśl. Wyszło im, że największym zagrożeniem dla przyrody w miejscowych lasach są … kurwy. Tak, prostytutki usługujące przy drogach krajowych i wojewódzkich, przebiegających przez lasy tego nadleśnictwa. Dlaczego były zagrożeniem dla przyrody? Zaśmiecały miejsce pracy czyli las.

Na usprawiedliwienie dodam, że były to czasy, w których nie wspominano powszechnie o zmianach klimatycznych, a problemem globalnym, angażującym miłośników ekologii, było zanieczyszczenie. Padło zatem na kobiety o urodzie południowej, niewątpliwie forpoczty nadciągającego ocieplenia z Bułgarii i Rumunii. Tak myślę, że była to już wtedy niedostrzeżona przez aktywistów zapowiedź nadchodzących zmian klimatycznych.

Przyznam, że po tym publicznym oznajmieniu zagrożenia, zdiagnozowanym przez amatorów leśnictwa, osłupiałem, ale to jeszcze nic. Trzeba Nawigatorom wiedzieć, że na tym spotkaniu była sama góra lasów – od zastępcy nadleśniczego wzwyż, aż po same wierzchołki dyrekcji regionalnej i  generalnej. Żaden z nich nawet nie pisnął na te kurwy, bo wypowiedziała się przecież reprezentacja społeczeństwa.  

Leśnicy tuczyli, w ten i w podobny sposób, ekologiczne organizacje pozarządowe przez trzy dekady, zlecając im różne opracowania, ekspertyzy, itp. Wspierali lub inicjowali wspólne projekty. Kosztem swojego dorobku i autorytetu nobilitowali je do równorzędnego partnera, niczym chirurg, który zaprasza jakiegoś obszczymura – choć pan, uspołecznimy tę robotę i pogrzebiemy sobie razem w tym pacjencie. Co ciekawe, im więcej jacyś ekologiści pomiatali leśnikami, tym więcej paszy im dorzucano i tym chętniej zapraszano ich do „dialogu”. Jakieś parki narodowe, krajobrazowe, państwowe instytuty ochrony przyrody, nękane kontrolami wewnętrznymi i zewnętrznymi, zdychały z biedy, a ci dysponowali budżetami milionów złotych na ratowanie przyrody. Często przed leśnikami i gospodarką leśną. Takich utuczonych ekspertów, od opisanej i podobnych fuch, można było spotkać zawsze tam, gdzie płynął strumień pieniądza we wszystkich dziedzinach ochrony środowiska i przyrody. Sami nazwali się prezesami, a minowano ich społecznymi, pozarządowymi doradcami ministrów. Non profit, żeby nie było.

Wiele lat później, a przez całkowity przypadek, trafiłem do autobusu specjalistów od ochrony lasów. Tu wtrącę, że wśród leśników ochrona lasów jest dyscypliną zajmującą się wszystkim, co ze sfery abiotycznej i biotycznej zagraża drzewostanowi. Zielony ekolog zwykle nie wyobraża sobie by przyroda sama mogła się unicestwić, no chyba że jest to Wajrak, ten co to został uhonorowany Kordelasem Leśnika Polskiego za swoją działalność wspierającą idee polskiego leśnictwa.

Autobusowa wycieczka dążyła do Puszczy Białowieskiej by, w ramach prewencji i kształcenia zawodowego,  poznać skalę ataku szkodników, rozmiar zamierania drzew i skutki tego zdarzenia w ekosystemach leśnych i nieleśnych. Rządy sprawował wtedy minister Szyszko – człowiek z branży, a przynajmniej tak mi się wydawało do otwarcia pierwszego pół litra. Przyznajmy, nie ma nic nadzwyczajnego w tym, że w autobusie pełnym dorosłych, wykształconych ludzi, krąży flaszka. Nawet bez promili szczerości, a większość w ogóle nie piła, nagromadzenie złych emocji skierowanych ku profesorowi zaskoczyłby niejednego, doświadczonego ceremoniarza  woodoo. Profesora znałem dotąd tylko z literatury. To, co pisał i to, co robił, autorytet międzynarodowy, mogły i powinny imponować, a tu podchmielony autobus leśników przejeżdżał się po nim bez litości, w tę i nazad. Gdyby mogli, to na koła założyliby łańcuchy z kolczatką.

Przez chwilę myślałem, że może dawał wycisk na uczelni. No, ale co? – trafił się cały autobus jego studentów, nie licząc kierowcy i mnie? Okazało się, po drugim kubku promili, że to pier… lony pisowiec jest i agent Rydzyka. Co tam dorobek naukowy. Pisowiec, i tyle. Może nie wszyscy pasażerowie mieli takie zdanie o ministrze swojego resortu, ale milczeli. Czy ktoś dzisiaj tak otwarcie potraktowałby niejakiego Dorożałę – politologa, ministra od klimatu, lasów i środowiska? Wątpię.

Zastanawiało mnie jednak coś innego. Oto przecież jechaliśmy zobaczyć ten zamierający las, ale o dziwo, nikt w to nie wierzył – nawet na trzeźwo. Jak to możliwe? Przecież nadawali o tym w mediach: zdjęcia, filmy, artykuły, blogi. Widocznie żyliśmy w innych uniwersach, a jak mówią socjologowie – w innych bańkach informacyjnych. Wreszcie dotarliśmy w ognisko zdarzenia. Średnio oglądałem ten okropny widok zdechłego lasu, a przyglądałem się z ciekawością kompanom z autobusu, którzy dzień wcześniej używali sobie na pisowskich kornikach od Rydzyka. Zmiana była zasadnicza. Jak jeszcze w oddział (taka leśna działka) podszedł emerytowany leśniczy, który kiedyś pielęgnował ten drzewostan, i ze łzami w oczach opowiadał o tym, co zostało z jego pracy, to niejednego dopadł głęboki kac, tym razem moralny.

Przez dzień i drugi widziałem tych ludzi w pracy. Byłem oszołomiony ich specjalistyczną, głęboką wiedzą o ekologii lasu, doświadczeniem i umiejętnościami. Oni nie mogli pojąć jak doszło do takich zaniechań i zaniedbań, a ja nie pojmowałem jak tacy goście, jak tacy „kozacy”, o tak fenomenalnym ekologicznym wykształceniu, dali się zbałamucić jakimś zielonym obszyczymurom. Wprawdzie ktoś przestrzegał, że specjalizacja płodzi idiotów, ale w tym wypadku, to tylko usprawiedliwienie i ucieczka od czegoś trudnego do wyjaśnienia i zrozumienia. 

Jest jakimś historycznym fatum, że w stulecie Lasów Państwowych, ci sami ludzie, którzy wcześniej deprecjonowali tę instytucję i prymityzowali jej pracowników, sprowadzając ich do karykatury barbarzyńców z siekierami i piłami, teraz ratują ich wizerunek, ponoć zniszczony przez partyjnych kumpli nieżyjącego profesora.

Jest historycznym chichotem, jakimś przykładem absurdu, bareizmu, że 100-leciu towarzyszy zapowiedź i realizacja wyłączenia 20% powierzchni lasów z tradycyjnej gospodarki leśnej. Co więcej, a chyba nikt tego nie zauważył, umowa koalicyjna nie zakłada zwiększenia powierzchni lasu w Polsce, chociaż przez wiele lat był to główny argument rodzimej inżynierii wstydu i hańby generowanej przez Zielonych, uczonych akademików, ekologistów oraz ich organizacje.

Historycznym fenomenem jest, że dotychczasowa gospodarka leśna była tak szkodliwa dla przyrody, że wśród tych zdegenerowanych lasów znajduje się ponad 200 stanowisk, z których można uczynić rezerwaty przyrody, obejmujące, zgodnie z ustawą o ochronie przyrody, obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi. Jeśli wszystkie zostaną ustanowione, to w lasach będzie ponad 1500 rezerwatów. Oby ten model leśnictwa nie rozprzestrzenił się na inne kraje, bo i tam trzeba będzie ustanawiać rezerwaty.

Mam nadzieję, że w annałach upadku i głupoty odnotowane zostanie, że w zwieńczeniem stu lat historii leśnictwa w Polsce będzie nazwa rezerwatu przyrody upamiętniająca Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy. Przyrodę w tym rezerwacie będzie mógł podziwiać tylko zwycięzca aukcji, po otrzymaniu odpowiedniego zezwolenia. To jest dopiero uspołecznienie lasów.

 

 

 

---

tagi: ochrona przyrody  ekologizm  rezerwat  lasy państwowe  wielka orkiestra świątecznej pomocy  bareizm  

	Greenwatcher
	25 stycznia 2025 08:29

23     1554    10 zaloguj sie by polubić