Zabrzmi to osobliwie, ale przyznajmy to wreszcie i otwarcie: wskutek ocieplenia nie stać nas na zimę jaką pamiętamy. No, może nie wszyscy pamiętamy. Moi młodzi znajomi stwierdzili, po dwóch tygodniach śniegu i błota na ulicach, że mają już dość zimy, a jest ona wyjątkowo dokuczliwa – zapełniła ich miejsca parkingowe szarobiałą masą, a lunchkurier przywozi im do pracy chłodnik, zamiast ciepłej pappa al pomodoro. To może rozśmieszać, a jednocześnie budzić rozczulające współczucie – dzieci, co wy wiecie o prawdziwej zimie? Co zrobicie, jeśli śnieg poleży trzy miesiące, a mróz potrzyma do kwietnia?

Taki behawior młodych może podreperować starym samoocenę, bo na co dzień infantylna kultura traktuje doświadczenie i wiek jako symptom stetryczenia. Młoda klientela reaguje na to, wyuczonym przez reklamę, podarunkiem wielowitaminowego suplememtu diety dla starców. Oczywiście Julki i Oskarki będą przekonywać was i siebie, że walczą z klimatem, ale jeśli ma być zima, to tylko w zbambinizowanej postaci przytulaśnego śniegu i ciepłego mrozu. Dobrym bodźcem wydzielenia endorfin, oprócz wspomnianego syropu, jest wyobrażenie sobie, że z każdym stopniem ciepła u nas wzrasta, prawdopodobnie o dziesięć stopni gorąca, temperatura na Kremlu.

Obecnie najbardziej zainteresowany globalnym oziębieniem powinien być – nie musi, bo ocieplenie otwiera północne zasoby i szlaki ­– Władimir Putin oraz jego kamaryla niemieckich kanclerzy i ministrów z Gazpromu i Rosnieftu. Nelsonem rur opletli otoczenie, a zielona zaraza – tumaniona i sponsorowana przez dekady, wykańcza, w krajach ościennych, wszystko, co związane z węglem brunatnym lub kamiennym. A tu ciepło …

Gdybym wiedział komu – a idąc za wywodami o przemożnym wpływie człowieka na klimat – to już dawno składałbym podziękowania za te 12 st. Celsjusza, trzeciego stycznia roku Pańskiego 2022. Ci co mogą, jadą do pracy rowerem, a ogrzewanie w domu skręcają na jedynkę. Wprawdzie spożywkę trzeba przechować, obrobić, dowieźć do oświetlonego i ogrzanego hipermarketu – co niebagatelnie kosztuje, ale wyobraźmy to sobie przy - 12 st. C. I nie przez parę dni, a przez kilka miesięcy.

Nie wiadomo komu być wdzięcznym za to zimowe ciepło. W tym względzie, klimatolodzy i paleoklimatolodzy milczą jak zaklęci mocą swoich grantodawców. Łatwo jest bowiem oskarżać wszystkich za zmiany klimatyczne, natomiast cholernie trudno jest podziękować  wypalaczom puszcz z czasów, w których, chyba jedyny raz w naszej historii, rozkręciliśmy poważny, światowy interes oparty o miejscową rudę i węgiel drzewny.  

Mimo prognoz, że już za chwilę, no może za dekadę, a na pewno za ich pięć, wszystko się ugotuje, to i tak nie jesteśmy pewni jaki jest czas reakcji klimatu na czynnik jego zmiany i jaka energia musiałaby być uruchomiona, by oczekiwany stan utrwalić. Wiemy wprawdzie, co może spowodować zimę trwającą kilka lat, a co już doświadczaliśmy jako gatunek, ale jakoś o tym nie rozmawiamy. Co zastanawiające – wulkaniczna zima była w rankingu globalnych katastrof wyżej niż pandemia, a więc coś musiało wirusy dopingować w tym niepochlebnym wyścigu. 

Wieszczę, że jeśli trafi się nam takie nieszczęście, to i tak znajdą się tacy, którzy podetrą się tzw. nauką i oznajmią, że to z winy człowieka i tym bardziej potrzebna będzie likwidacja domowych piecyków, sekwestracja CO2 oraz podniesienie kwot za emisję. Ludzie będą marli z głodu i zimna, w otoczeniu paneli fotowoltaicznych, ale przyszłe pokolenia będą ocalone, co potwierdzi przewagi dużej populacji nad małą, w konfrontacji z kataklizmem. Utytułowani zwolennicy gruntownej depopulacji będą niepocieszeni. Ponoć są modele, które dowodzą, że jeśli już teraz zneutralizujemy się emisyjnie i uruchomimy przemysłowe, energochłonne pochłaniacze dwutlenku węgla, to już za 100 lat średnia temperatura powietrza na globie spadnie o 0,5 st. C. Wierzę, że gdybyśmy się tak wszyscy wzięli za ręce, a zaraz potem za łby i za gardła, to dalibyśmy radę jednemu stopniowi.

Niestety nie wiadomo komu podziękować za ocieplenie, a przecież jest za co. Ktoś w przeszłości przewidział, a być może były to całe pokolenia, że trzeba będzie nas uratować przed skutkami otaczającej, politycznej rzeczywistości. Przypisujemy sobie pierwszeństwo myśli i troski o przyszłość naszych wnuków, które w wielkim bólu wyrodziła nauka ostatnich dekad XX w., ale pewnie, jak w wielu innych przypadkach, ktoś już to wcześniej wymyślił, powiedział i spisał. Od dawna też towarzyszy nam stereotyp, że kolejne pokolenia są coraz bardziej mizerne i nierozsądne, a więc mamy podstawę, by przypuszczać, że dawno temu ktoś wdrożył plan globalnego ocieplenia, które akurat miało wypaść w czas, w którym nie zdążyliśmy dopalić ostatniej szczapy drewna i grudki węgla. I to jest sukces, choć nie nasz. Zbiegiem okoliczności stało się to, gdy Teutoni i Hiperbojerowie odgrywają złożone figury kontredansu na rurze, a wszystko po to byśmy wykrzyczeli, wraz ze zniecierpliwionymi Niderlandczykami i Luksemburczykami: „Błagamy, puszczacie ten gaz, bo z zimna giniemy!”. O, gdybyż to tylko chodziło o ciepło w zimie, to można by się tak pocieszać.

Chyba nikt nie wierzy w to, że Niemcy zaliczyli porażkę wskutek tego, że Komisja Europejska zaproponowała, by gaz ziemny i tzw. atom wpisać na listę zielonych źródeł energii, na które namiestnicy prowincji będą mogli zaciągać mordercze długi na koszt tubylców. Przecież owa taksonomia to znana nam z przeszłości lista kolejkowa, tym razem do banków, i to na reglamentowane produkty, których u siebie nie mamy. Polska, która nie ma własnej technologii, surowca i skarbu wspiera francuski sojusz atomowy, wraz z Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Finlandią, Rumunią, Słowacją, Słowenią i Węgrami.

Nie przypominam sobie by Francuzi zbudowali u siebie jakąś nową elektrownię jądrową, a raczej zamykają te najstarsze. Niedawno deklarowali zamknięcie aż czternastu reaktorów konwencjonalnych, a do projektowania nowych nie starczało im sił i środków, dlatego zawarli porozumienie z niemieckim Simensem. Francuski przemysł jądrowy dopiero w ostatnim kwartale ubiegłego roku otrzymał – na skutek adrenaliny przedwyborczej – obietnicę finansowego, państwowego wsparcia na modernizację sześciu reaktorów konwencjonalnych. Zapowiedziano też dotację na projektowanie i wdrażanie małych reaktorów, ponoć bardziej wydajnych i tańszych. Czy ktoś w Polsce rozpoznał ilu mają tam inżynierów jądrowych, by budować elektrownie jednocześnie u siebie i u nas? A może i u pozostałych członków chwilowego sojuszu, wymuszonego polityką (KE) Niemiec i Rosji? Nie wiem czy do tej roboty wystarczy w ogóle wszystkich Francuzów, razem z przedszkolakami.

Obecnie Francuzi budują elektrownię jądrową w Wielkiej Brytanii, a wyspiarze już negocjują z nimi następny projekt. Doświadczenie Brytyjczyków, z budowaną elektrownią w Hinkley Point C, jest chyba drobiazgiem przy tym, co czeka nas w kondominium Niemców i Ruskich, Julek i Oskarków. Można się tylko domyślać jaki wpływ na Brexit miały i mają tamtejsze  perturbacje, ale chyba znaczący, choć nikt o tym nie wspomina. Z perspektywy naszej mizerii ciekawe jest, że Brytyjczycy, w okresie wieloletniego i żmudnego postępowania administracyjnego (od inicjatywy do wylania fundamentu elektrowni minęło 12 lat), stwierdzali parę razy, że ich budżet, który zasila gospodarka cztery czy pięć razy większa niż nasza, nie jest w stanie dźwignąć francuskiej oferty. Ale może nie mamy się czym martwić, a raczej powinniśmy się uczyć, bo była to tylko strategia negocjacji?

Rządowe plany uruchomienia pierwszego reaktora konwencjonalnej elektrowni jądrowej w Polsce mają się ziścić już w roku 2033, a następne bloki mają być oddawane w kolejnych dekadach. Budowa ma być podjęta już za cztery lata. Ten zaklinany optymizm wynika chyba z tego, że plany wybiegają daleko poza kadencję niejednego rządu i parlamentu oraz cezurę aktywności i emerytury większości polityków. Może to jednak zbyt surowa ocena, biorąc pod uwagę wspomniane kondominium?

Proces administracyjny naszej (?) elektrowni rozpoczął się w roku 2015. W roku 2016 Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wydał postanowienie, określające zakres raportu oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia o nazwie „Budowa i eksploatacja Pierwszej w Polsce Elektrowni Jądrowej o mocy elektrycznej do 3750 MWe na obszarze gmin Choczewo lub Gniewino i Krokowa”. Rok później spółka celowa Polskiej Grupy Energetycznej S.A., czyli PGE EJ 1, rozpoczęła poszukiwanie i wyłanianie wykonawcy raportu. Prawie rok temu Skarb Państwa odkupił 100% udziałów PGE EJ1 od: Enei, PGE, KGHM i Tauronu – ponoć po tym jak spółka „wypracowała” straty. Spółka następczyni, czyli Polskie Elektrownie Jądrowe, nie przedłożyła jeszcze wspomnianego raportu Generalnemu Dyrektorowi OŚ, ale według dr Piotra Naimskiego, który pełni funkcje sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnika rządu ds. strategicznej infrastruktury energetycznej, jest on na ukończeniu.

Nawet jeśli szybko dotrzemy do pozwolenia na budowę – w co nie wierzę w tutejszym  kondominium – to jak zbudujemy tę elektrownię, skoro prawie wszystko, co wytwarza energię zgodziliśmy się zamknąć lub zaraz zbankrutuje? My tu o uranie i graficie, a do wybudowania elektrowni jądrowej potrzebne jest np. klika milionów ton betonu i kilkadziesiąt tysięcy ton stali. By objąć te miliony – wyobraźmy sobie surowiec na 20 stadionów narodowych im. Kazimierza Górskiego w Warszawie. Na wyprodukowanie jednej tony cementu przypada około 700-800 kg emisji CO2. „No i panie, kto za to zapłaci?” –  parafrazując inżyniera Mamonia.

Nie wiem jak poradzą sobie z tym niemieckie cementownie w Polsce, ale możemy być pewni, że to nie tylko w Warszawie, jeśli w ogóle tu, będą decydować o cemencie na budowę elektrowni jądrowej w gminie Choczewo. Tym bardziej, że niemiecki przemysł OZE jest zdesperowany – nie zamierza odpuszczać i musi gdzieś upchnąć produkcję. Na razie padło na Niemcy, a to przez opieszałość miejscowej, piątej kolumny. Niemiecki rząd zapowiedział, ustami ministra gospodarki i klimatu z partii Zielonych, że energetyka wiatrowa musi mieć nowe przestrzenie dla rozwoju, a jej nadrzędny interes publiczny ma oczywiste, niepodważalne przewagi nad ochroną przyrody. To oznacza, że przemysłowe lobby w Niemczech wypracuje, rękami Zielonych, nową, „właściwą” równowagę między ochroną przyrody, a energetyką odnawialną – być może i to brzmi osobliwie, a przecież nie powinno.  

 

https://en-m-wikipedia-org.translate.goog/wiki/Hinkley_Point_C_nuclear_power_station?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=pl&_x_tr_hl=pl&_x_tr_pto=sc

https://www.sejm.gov.pl/sejm9.nsf/biuletyn.xsp?skrnr=OSZ-98

https://www.choczewo.com.pl/wp-content/uploads/2016/06/postanowienie_GDO%C5%9A.pdf

https://ppej.pl/aktualnosci2

https://biznesalert.pl/rzad-niemiec-planuje-szereg-inicjatyw-ktore-maja-pomoc-nadrobic-drastyczne-zaleglosci-w-energetyce/

---

tagi: niemcy  ochrona przyrody  klimatyzm  oze  ocieplenie  nord stream 2  taksonomia  elektrownia jądrowa  historia gospodarcza polski  

	Greenwatcher
	12 stycznia 2022 15:07

36     2322    17 zaloguj sie by polubić