Liczba informacji, która jest aplikowana każdego dnia, nawet tych ważnych, jest tak duża, że cały czas czynny jest mechanizm samoobrony: na drugi dzień już o nich nie pamiętamy. A jednak, od jakiegoś czasu nie może mnie opuścić news o tym, że oto są niemieckie stowarzyszenia oraz fundacje, które gromadzą i analizują statystki przebywających w Polsce uchodźców z Ukrainy.

Nie chodzi mi o przyczynę tego zainteresowania, którą jest dynamika rynku pracy, a która jest istotna dla niemieckiego biznesu i różnych izb gospodarczo–handlowych, mających swe ekspozytury w naszym kraju. W kontekście cynicznej polityki rządu Niemiec może to wzbudzać obrzydzenie, ale zakładam, że tamtejsze człowieczeństwo manifestuje się również takimi organizacjami, które te informacje wykorzystują w celu pomocy humanitarnej – tyle, że ja o nich nie wiem, bo wśród szeregu informacji to mi umknęło albo już o tym zapomniałem. Moją uwagę zaangażował sam fakt tak głębokiego zainteresowania sprawami, które dzieją się w Polsce.

Skądinąd wiadomo, że niemieckie partie polityczne są zobowiązane do przekazywania części państwowych dotacji swojej działalności na rzecz wspomnianych stowarzyszeń i fundacji. Ma to kreować niezależne społeczeństwo obywatelskie, a de facto tworzy i utrzymuje zaplecze partyjne z finansowanym aparatem poznawczym oraz z obszarem kooptacji do partii i władzy. Jeśli do tego dodamy, że to co łączy niemieckie partie polityczne to interes Niemiec, a to co dzieli partie w Polsce, to interes Polski (chyba), to odnajdziemy w tym paraliżującą powagę sytuacji, bo informacja, jej wykorzystanie i zarzadzanie nią, może być źródłem sukcesu.

Nie słyszałem by którykolwiek z polityków w Polsce był znawcą tureckiej emigracji w Niemczech i by  wspólnie z nią, a wsparty swoim zapleczem, organizował siłę nacisku do uzyskania statusu mniejszości narodowej Polaków i Turków w tym kraju. Jeśli ktoś zapyta po co ? – to choćby po to, by angażować niemieckie państwo do tego, czego oni  tam nie chcą. Po to, by uporczywie zawracać im głowę czymkolwiek, nawet bez szans na powodzenie, tak jak oni skutecznie angażują nas kontestowaniem wszystkiego, co nie jest zgodne z ich interesem. Po to, by nie mieli czasu na wyprowadzanie prawych i lewych prostych w naszym kierunku. Znajdzie się nie jeden przeciwnik, tak „bezmyślnej” eskalacji napięcia i marnotrawstwa energii, ale czy na pewno obecny stan nas zadowala? Przyprawiono nam, już dawno, gębę warchołów, a wiec kryjmy swe szlachetne słabości za tą maską.   

Z obszaru zarzadzania informacją pochwyciło mnie, na dłużej, jeszcze jedno doniesienie. Oto są w Niemczech, nie tylko wspomniane organizacje, ale instytuty badawcze, które od ponad dwudziestu lat zajmują się profesjonalnym badaniem Odry. Pozyskane przez nie wyniki, badań środowiskowych i przyrodniczych, bardzo Niemców niepokoją o czym dali światu znać. To doniesienie było w Polsce echem mediów niemieckich zaraz po tym, jak rząd Brandenburgii i organizacje nierządne (pozarządowe) uzyskały od sądu administracyjnego w Warszawie nakaz natychmiastowego wstrzymania prac konserwacyjnych, prowadzonych przez stronę Polską, na zaniedbanych, od dekad, ostrogach rzeki. Informacja o tym, że Niemcy mają jakieś placówki badawcze nikogo raczej nie zdziwi, ale proszę o cierpliwość i dalszą lekturę, bo idzie o sposób zarzadzania informacją.   

Już nie raz pisałem na witrynie Szkoły Nawigatorów o tym jak minister środowiska, obecnie  minister klimatu i środowiska, donosi Komisji Europejskiej o niszczeniu przyrody i degradowaniu środowiska w Polsce. Właściwie, skarży na siebie, bo jeśli np. wskazuje, że główne zagrożenie dla lasów stanowi leśnictwo, to i leśnicy, nad którymi ma nadzór w swoim resorcie. Jeśli potwierdza, że zagrożeniem są różnego rodzaju inwestycje, to powinien mieć pretensje do pracowników swoich delegatur z generalnej i regionalnych dyrekcji ochrony środowiska, a przede wszystkim do aspiracji tubylców, którzy chcą mieć drogi, mosty, tunele, domy, fabryki, chlewnie, elektrownie i tym podobne zbytki minionych wieków. Jeśli daje znać KE, że te obszary ludzkich potrzeb i działalności uszkadzają, ponad ustaloną miarę, np. glebę i zanieczyszczają powietrze oraz wodę, to sygnalizuje niewydolność swoich inspektoratów ochrony środowiska.

Można mnożyć  przykłady takich zdumiewających, ministerialnych aktywności, włączając w listę skarżypyty, ot choć Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie. By jednak nie poddawać się chęci natychmiastowej oceny ministra, proszę także w tym wypadku o cierpliwość. Zatrzymajmy się na chwilę nad stanem wspomnianej tu Odry, która od wypadków sierpniowych angażuje naszą uwagę nieco bardziej niż inne informacje, o długości żywota dorosłych osobników jętki. 

Odra, jak niemal każda rzeka w Polsce, pokryta jest siecią obszarów Natura 2000, choć w tym przypadku, podobnie jak Wisła, w sposób ponadprzeciętnie gęsty, obejmujący nie tylko prawie całą długość rzeki, nie tylko koryto, ale dolinę i nierzadko dopływy. Jeśli spojrzymy w listę zagrożeń i presji jakiegokolwiek z tych obszarów, a są one dostępne każdemu kto zechce odwiedzić np. internetową stronę KE, to zauważymy, że wśród zabójczej triady zagrożeń dla przyrody tych obszarów znajdują się:  zanieczyszczenie wody, regulowanie koryt rzecznych oraz szlaki żeglugowe. Statystycznie mniej cytowane są: zmiany stosunków wodnych, odwodnienia i melioracje, brak zalewów, modyfikowanie funkcjonowania wód, itp. Listy tych zagrożeń i presji, dla poszczególnych odcinków Odry i jej doliny sięgają niekiedy kilkudziesięciu pozycji (sięgają także czasów pruskich i niemieckich). Być może dlatego, że unijne formularze danych nie wymagają żadnego dla nich uzasadnienia, a z całą pewnością dlatego, że ich autorzy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za ich formułowanie. Co więcej, skarżone branże, jak choćby żegluga śródlądowa, nie mają żadnej skutecznej ścieżki polemiki, protestu czy odwołania. W ten sposób w uniwersum unijnej biurokracji i wyobraźni jej odbiorców tworzy się konterfekt właściwie nieistniejącej rzeki i doliny, będącej pod niespotykaną w Europie i w świecie presją człowieka. 

W krótkiej dygresji wspomnę, że suma wszystkich zagrożeń na Odrze, często powtarzanych i takich samych, może przekraczać nawet kilkaset. Nigdzie wśród tej obfitości nie znajdziemy informacji o złotej aldze. Ten fakt i jednocześnie fenomen, zasługuje na komentarz w odrębnym tekście, bo jest bardzo poważny i wielowątkowy w wymowie.  

Prawdopodobnie algę i jej toksyczną reakcję, skutkującą śmiercią części fauny, uruchomił zespół uwarunkowań. Jednym z nich było wspomniane zanieczyszczenie wody, co trafnie sygnalizowały standardowe formularze danych obszarów Natura 2000, począwszy od górnej części tej rzeki, aż po jej ujście. Tyle tylko, że wyłącznie po polskiej stronie. Biorąc pod uwagę, że Odra jest rzeką graniczną niemożliwe by woda w Polsce była zanieczyszczona, a w Niemczech czysta, ale, jak wspomniałem, mamy do czynienia z konterfektem, a nie z rzeczywistością.

Niemiecka część Odry, lewy brzeg i dolina są także pokryte, w części, unijną formą ochrony przyrody czyli obszarami Natura 2000. Takich obszarów jest dziesięć. Zadziwiające, ale w tych obszarach nie ma ani jednego zagrożenia, ani jednej presji, które wywierałyby na nie negatywny wpływ. Potwierdzenie tego odnajdziemy we wspomnianych formularzach danych, którymi państwo członkowskie, takie jak np. Niemcy lub Polska, komunikuje się z KE oraz resztą Ziemian, mających dostęp do oficjalnej strony internetowej tej instytucji i zamieszczonych tu dokumentów. Każde państwo członkowskie jest zobowiązane aktualizować te formularze oraz przedkładać KE raporty, co kilka lat, o stanie przyrody oraz wspomnianych zagrożeniach i presjach. Jeśli jakiś Ziemianin, dajmy na to posiadający tekę ministra środowiska i klimatu, spojrzy w niemieckie, odrzańskie obszary Natura 2000, to nie tylko zadziwi go rajski stan tamtejszej przyrody i środowiska, ale także daty ostatnich aktualizacji, sięgające nawet 2008 i 2009 r. Nasze, wszystkie wzorowe, pełne strachów i leków, napuchnięte fobiami swoich autorów, mają aktualizację z co najmniej roku 2021.

Podsumujmy, jeśli Niemcy mają tak szeroki aparat poznawczy, który rejestruje np. ruch migracyjny uchodźców w Polsce, a który w przypadku stanu Odry jest profesjonalny i praktykowany od dekad, co ogłosili światu, to niemożliwym jest by nie wiedzieli, co się u nich dzieje, doskonale wiedząc, co dzieje się u nas. Niemożliwym jest by część tej rzeki była w stanie fatalnym, z długą listą zagrożeń, a część w stanie witalnym, bez jakichkolwiek zagrożeń i presji. No, chyba, że metodyka opisu rzeczywistości znacząco się różni, na naszą niekorzyść (to jest akurat pewne – mamy w Polsce o wiele bardziej restryktywny system oceny stanu przyrody) lub że Niemcy, w tym ich rozmiłowane w odrzańskie przyrodzie organizacje, kłamią, a co najmniej zarządzają informacją o wiele sprawniej i efektywniej niż strona Polska.

W tej perspektywie tym bardziej trafne może być spostrzeżenie, że polski minister klimatu i środowiska zachowuje się jak frajer, a jedyne, co go usprawiedliwia to wypełnianie zobowiązań dyrektyw oraz infantylna uczciwość w grze w trzy karty z oprychem, który posunie się nawet do zbrodni, byleby nie stracić tego, co już zyskał na wielokrotnej recydywie. Jest to depresyjne, bo nie dotyczy, jak dobrze wiemy, tylko tego przykładu i tego organu, ale w ogóle polityki państwa, która co chwilę wzbudza poczucie wstydu za zgodę na szantaż i oszustwo w ustawce, której celem jest chaos i zniewolenie. Niemcy, w znakomitej wiekszości, już dawno amputowali sobie poczucie winy i wstydu za pomocą barbarzyństwa. Nie ma co czekać, bo już znad stolika i kart, bez pardonu walą nas w przyprawioną mordę.

Znamy słabości oprycha – chce on uchodzić za prymusa i nauczyciela, przewodnika i wzór uczciwości, a skoro tak, to może na początek, w przypadku Odry, trzeba zapytać rządy landowe i federalny, tamtejsze parki narodowe i organizacje oraz KE o braki w krajowych i unijnych dokumentach. Można zdyscyplinować zielonego ministra rolnictwa, klimatu i środowiska Brandenburgii oraz równie zieloną minister całych Niemiec, za niewypełnianie unijnych dyrektyw. Żądać wyników badań, które tak niepokoją tamtejsze instytuty i oskarżać za ich ukrywanie. Trzeba zrewidować nasze metodyki i sposób korespondowania z KE. Kibicować, gdy otwierają kopalnie i zapewniać o energetycznej, europejskiej  solidarności. Łkać nad tym, że postawa Niemiec obniża zaufanie Polaków do UE i KE. To nie powali, ale na pewno zaangażuje, ale kto ma to w Polsce zrobić, skoro jest tu mnóstwo mniejszych oprychów znad własnego stolika trzech kart? 

 

http://gabriel-maciejewski.szkolanawigatorow.pl/o-geboko-zranionej-niemieckiej-duszy

https://www.youtube.com/watch?v=TwVUwfPDx4c

 

Prace na ostrodze na polskim brzegu Odry (2022 r.)

 

 

Niemiecki pchacz "Elizabeth" i barka z narzutem kamiennym ostrogi (2018 r.)

 

 

Prace na ostrodze na niemieckim brzegu Odry (2018 r.)

 

---

tagi: niemcy  polityka  polska  natura 2000  odra  komisja europejska  odrzańska droga wodna 

	Greenwatcher
	18 stycznia 2023 07:25

15     1726    8 zaloguj sie by polubić